Drukarki 3D (3D Printers), znane również jako drukarki trójwymiarowe (3D Printer), to urządzenia, które tworzą trójwymiarowe obiekty poprzez dodawanie materiałów warstwa po warstwie. Wykorzystują pliki modeli cyfrowych jako podstawę i wykorzystują specjalne materiały woskowe, sproszkowane metale lub tworzywa sztuczne oraz inne materiały wiążące do konstruowania trójwymiarowych obiektów poprzez drukowanie warstwa po warstwie.
Zasada działania
Zasada działania drukarki 3D jest podobna do zasady działania tradycyjnej drukarki atramentowej, ale wydruk jest trójwymiarowym bytem, a nie dwuwymiarowym obrazem. Wykorzystuje ona technologię przetwarzania warstwowego i formowania superpozycji, aby układać materiały warstwa po warstwie, aby ostatecznie utworzyć kompletny trójwymiarowy obiekt. Typowe technologie druku 3D obejmują modelowanie osadzania topionego materiału (FDM), stereolitografię (SLA) i stereolitografię maskową (MSLA).
Obszary zastosowań
Technologia druku 3D jest szeroko stosowana w wielu dziedzinach, m.in. w medycynie, wzornictwie przemysłowym, architekturze, edukacji itp. W medycynie druk 3D może być używany do tworzenia spersonalizowanych protez i aparatów ortodontycznych; w projektowaniu przemysłowym jest używany do szybkiego prototypowania i produkcji małoseryjnej; w architekturze druk 3D może służyć do drukowania modeli architektonicznych, a nawet komponentów; w edukacji drukarki 3D rozwijają kreatywność i umiejętności praktyczne.
Tło historyczne
Technologia druku 3D powstała w latach 80. XX wieku i została wynaleziona przez Chucka Hulla. Po latach rozwoju technologia druku 3D stale się rozwijała, od wczesnej technologii szybkiego prototypowania do dzisiejszego powszechnego zastosowania, stając się ważną technologią produkcji addytywnej.
Dzięki tym informacjom możesz w pełni zrozumieć definicję, zasadę działania, obszar zastosowań i tło historyczne drukarek 3D