چاپگرهای سه بعدی (چاپگرهای سه بعدی) که به عنوان چاپگرهای سه بعدی (3D Printer) نیز شناخته می شوند، دستگاه هایی هستند که با افزودن مواد لایه به لایه، اشیاء سه بعدی ایجاد می کنند. از فایل های مدل دیجیتال به عنوان پایه استفاده می کند و از مواد موم مخصوص، فلزات پودری یا پلاستیک و سایر مواد قابل اتصال برای ساخت اشیاء سه بعدی با چاپ لایه به لایه استفاده می کند.
اصل کار
اصل کار یک چاپگر سه بعدی شبیه به یک چاپگر جوهرافشان سنتی است، اما خروجی یک موجودیت سه بعدی است تا یک تصویر دو بعدی. از فناوری پردازش لایهای و قالبگیری برهمنهی برای چیدن مواد لایه به لایه استفاده میکند تا در نهایت یک شی سهبعدی کامل را تشکیل دهد. فن آوری های رایج چاپ سه بعدی شامل مدل سازی رسوب ذوب شده (FDM)، استریولیتوگرافی (SLA) و استریولیتوگرافی ماسک (MSLA) است.
فیلدهای کاربردی
فناوری پرینت سه بعدی به طور گسترده در بسیاری از زمینه ها از جمله پزشکی، طراحی صنعتی، معماری، آموزش و غیره استفاده می شود. در طراحی صنعتی، برای نمونه سازی سریع و تولید دسته کوچک استفاده می شود. در زمینه معماری، پرینت سه بعدی می تواند مدل ها و حتی اجزای معماری را چاپ کند. در زمینه آموزش، پرینترهای سه بعدی خلاقیت و توانایی عملی را پرورش می دهند.
پیشینه تاریخی
فناوری پرینت سه بعدی در دهه 1980 آغاز شد و توسط چاک هال اختراع شد. پس از سالها توسعه، فناوری پرینت سهبعدی به پیشرفت خود ادامه داده است، از فناوری نمونهسازی سریع اولیه تا کاربرد گسترده امروزی و تبدیل شدن به یک فناوری مهم تولید افزودنی.
از طریق این اطلاعات، می توانید به طور کامل تعریف، اصل کار، زمینه کاربردی و پیشینه تاریخی چاپگرهای سه بعدی را درک کنید.